Μάθημα : ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟΝ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΧΩΡΟ, ΤΗ ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ Α’

Το μάθημα αποτελεί μια ιστορική και θεωρητική εισαγωγή στα αισθητικά ρεύματα που αφορούν στον θεατρικό/παραστασιακό/σκηνικό χώρο, και τη σκηνογραφία-ενδυματολογία στη μοντέρνα και σύγχρονη περίοδο, από τα μέσα του 19^ου  έως και τον 21^ο αιώνα, μέσα από μια περιεκτική επισκόπηση και την κριτική παρουσίαση-συζήτηση σημαντικών περιπτώσεων μελέτης. Εξετάζονται οι εξελίξεις, οι μετασχηματισμοί και τα κυριότερα ορόσημα στη μοντέρνα και σύχρονη σκηνογραφία-ενδυματολογία: ο ρεαλισμός και ο νατουραλισμός, η συμβολιστική και αφαιρετική σκηνογραφία των Appia και Craig, ο στυλιζαρισμένος ρεαλισμός, ο αρχιτεκτονικός φορμαλισμός, ο σκηνικός εξπρεσιονισμός, ο ρωσικός κυβοφουτουρισμός και κονστρουκτιβισμός, οι πειραματισμοί στο θέατρο του  Bauhaus και άλλες τάσεις  και επιδράσεις που προέρχονται από τις εικαστικές και σκηνικές πρωτοπορίες.  Επιπλέον, εξετάζονται υπό την οπτική του θεατρικού/παραστασιακού/σκηνικού χώρου και της σκηνογραφίας διατυπώσεις πρωτοπόρων σκηνοθετών όπως οι Wagner, Reinhardt, Copeau, Piscator, Brecht, Artaud. Στη μεταπολεμική περίοδο μελετάται το έργο σημαντικών σκηνογράφων όπως οι: Josef Svoboda, Γιάννης Κόκκος, Robert Wilson, καθώς και σκηνοθετών που συνέβαλαν μαζί με τους σκηνογράφους τους στη δημιουργία νέων προτάσεων για τον παραστασιακό χώρο και την όψη της σκηνής, όπως οι  Jerzy Grotowski, Peter Brook, Richard Schechner, κ.ά.  Στο γύρισμα του αιώνα και την είσοδο στον 21^ο αώνα, εξετάζονται η μεταμοντέρνα και μεταδραματική αντίληψη του θεατρικού/παραστασιακού/σκηνικού χώρου, αλλά και πιο πρόσφατες εξελίξεις ως προς την έννοια και την πρακτική της διευρυμένης σκηνής και της στροφής στον χώρο, όπως η site-specific  προσέγγιση,  καθώς και οι ποικίλες μορφές της τεχνολογικής σκηνής με χρήση πολυμέσων και νέων τεχνολογικών μέσων.