Παρουσίαση/Προβολή

(Μ311) -  Θεόδωρος Καραθόδωρος

Περιγραφή Μαθήματος

Το μάθημα διαρθρώνεται βάσει δύο διαφορετικών δημιουργικών κατευθύνσεων που εντοπίζουμε στο πολυφωνικό εκκλησιαστικό ιδίωμα. Στην πρώτη κατεύθυνση δημιουργείται μία συζήτηση γύρω από τις πολυφωνικές εκδοχές μονοφωνικών (βυζαντινών) μελών. Αναλύονται μεμονωμένα, αλλά και συγκριτικά, χορωδιακά έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών, που συνιστούν πολυφωνικές επεξεργασίες αυτούσιων βυζαντινών μελών, οι οποίες δεν προορίζονται κατ’ ανάγκη να ενσωματωθούν στη λειτουργική/λατρευτική πράξη. Με άλλα λόγια, η συνθετική πρόθεση επικεντρώνεται κυρίως στη διεύρυνση του χορωδιακού ρεπερτορίου, δίχως να διαφαίνονται έντονες αξιώσεις για ένταξη αυτού σε ναούς όπου επικρατεί το πολυφωνικό ιδίωμα. Η δεύτερη κατεύθυνση αφορά πολυφωνικά εκκλησιαστικά μέλη που προορίζονται για λειτουργική χρήση. Η αφηγηματική ροή του συγκεκριμένου θεματικού άξονα θα κινηθεί γραμμικά, παρακολουθώντας την ιστορική εξέλιξη της συγκεκριμένης συνθετικής πρότασης και καλλιτεχνικής πραγμάτωσης. Αφετηρία θα αποτελέσουν συνθέσεις των Μανουήλ Γαζή, Ιωάννη Πλουσιαδηνού, Παρθενίου Σγούτα και του Ιερωνύμου Κυπρίου του Τραγουδιστή, ενώ εν συνέχεια το σημείο εστίασης θα μεταφερθεί στη χοραρχία του πολυφωνικού ανδρικού χορού του παρεκκλησίου των Βασιλικών Ανακτόρων από τον Αλέξανδρο Κατακουζηνό, ιστορικό γεγονός που συνιστά την εκκίνηση του πολυφωνικού εκκλησιαστικού ιδιώματος στη νεοσύστατη Ελλάδα. Παράλληλα, θα σχολιαστεί το περίφημο «μουσικό ζήτημα», που αναδύθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα. Στο πλαίσιο αυτό, θα μελετηθούν θεωρητικές πραγματείες και καλλιτεχνικές προσεγγίσεις εμβληματικών προσωπικοτήτων (π.χ. Ιωάννης Σακελλαρίδης, ο Ελισαίος Γιαννίδης κ.ά.), που άπτονται του ζητήματος της εναρμονίσεως της βυζαντινής μουσικής.

Ημερομηνία δημιουργίας

Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2022