Παρουσίαση/Προβολή

(PRIMEDU592) -  Ευαγγελία Γαλανάκη

Περιγραφή Μαθήματος

Η Ψυχοπαιδαγωγική ως Ψυχαναλυτική Παιδαγωγική

Η ψυχανάλυση, ως μια ιδιαίτερη θεώρηση του ανθρώπου και των σχέσεών του, προερχόμενη από τον χώρο της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής, συναντάται με την παιδαγωγική επιστήμη, για να προσφέρει κατανόηση και ερμηνεία των βαθύτερων, ασυνείδητων, διεργασιών που λαμβάνουν χώρα κατά την εκπαίδευση του νηπίου, του παιδιού και του εφήβου. Η ψυχαναλυτική θεώρηση προσφέρει μιαν άλλη θεώρηση, κάτω από την επιφάνεια των πραγμάτων και μακριά από εύκολες ερμηνείες. Είναι μια εναλλακτική οπτική γωνία, σε σχέση με πολύ περισσότερο γνωστές στους εκπαιδευτικούς και στους ψυχολόγους προσεγγίσεις της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως είναι ο συμπεριφορισμός, ο γνωστικός συμπεριφορισμός και η συστημική προσέγγιση. Σε διεθνές επίπεδο, αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο το όφελος από την ψυχαναλυτική προσέγγιση της εκπαίδευσης.

Στόχος του μαθήματος είναι η εξοικείωση και η ευαισθητοποίηση στην ψυχαναλυτική θεώρηση και ερμηνεία της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Από τη σκοπιά των κλασικών και των νεότερων ψυχαναλυτικών θεωριών, στο μάθημα ερμηνεύονται η ανάπτυξη του νηπίου, του παιδιού και του εφήβου, η σχέση του με τον παιδαγωγό, οι δυσκολίες και τα προβλήματα σχολικής προσαρμογής, η σχέση του σχολείου με την οικογένεια κ.ά. Επιπλέον, δίνεται η δυνατότητα στους μεταπτυχιακούς φοιτητές να αναγνωρίσουν, να εκφράσουν και να συζητήσουν στάσεις, συναισθήματα, επιθυμίες και δυσκολίες, οι οποίες σχετίζονται με την εκπαιδευτική πράξη.

Το μάθημα εστιάζεται στις ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις της ανάπτυξης, της μάθησης και της εκπαίδευσης. Μετά την εξοικείωση με βασικές ψυχαναλυτικές έννοιες, εξετάζονται, υπό το πρίσμα ποικίλων ψυχαναλυτικών θεωριών, οι ακόλουθες θεματικές: Στάδια ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης και η σχέση τους με τη μάθηση. Μηχανισμοί άμυνας του εγώ. Επιθυμία. Φαντασίωση. Ναρκισσισμός. Σαγήνη. Τραύμα. Σχέσεις παιδαγωγών – μαθητών. Σχέσεις παιδαγωγών – οικογένειας. Ομάδα. Μεταβατικός χώρος, μεταβατικά αντικείμενα, δημιουργία. Αξιοποιούνται κλασικές και νεότερες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις (π.χ. S. Freud, A. Freud, D. W. Winnicott, M. Klein, W. R. Bion, E. Erikson, J. Bowlby, J. Lacan, A. Green, F. Dolto κ.ά.), καθώς και προσεγγίσεις ψυχαναλυτικής παιδαγωγικής (π.χ. G. Mauco, I. Saltzberger, A. Cordié, M. Cifali, F. Imbert, J.-C. Filloux, M. Natanson, O. Mannoni, D. Britzman κ.ά.).

Ημερομηνία δημιουργίας

Τετάρτη 1 Απριλίου 2020