Παρουσίαση/Προβολή

(68Θ306) -  Κατερίνα Καρρά

Περιγραφή Μαθήματος

Το μάθημα αναπτύσσεται σε 13 μαθήματα. Αναλυτικά οι θεματικές ενότητες είναι οι εξής:

 

1. Οι απαρχές (1900-1922). Σύνδεση με την προηγούμενη ενότητα. Η φυσιογνωμία της θεατρικής ζωής στις αρχές του αιώνα. Ξένοι θίασοι, θερινή/χειμερινή περίοδος, θεάματα ποικιλιών: Καραγκιόζης, Φασουλής, ιπποδρόμιο, καφέ σαντάν, καφέ-αμάν/ λαϊκό και αστικό κοινό.
2. Έναρξη λειτουργίας του Βασιλικού Θεάτρου και ίδρυση της Νέας Σκηνής του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου. Συνεπακόλουθες αλλαγές σε όλα τα επίπεδα της θεατρικής πράξης. Η ανάδυση του ρόλου του σκηνοθέτη: Θωμάς Οικονόμου και Κωνσταντίνος Χρηστομάνος. Κείμενα: Οι Κούρδοι του Γιάννη Καμπύση, Τρισεύγενη του Κωστή Παλαμά.
3. Οι πρωταγωνιστικοί θίασοι Κοτοπούλη, Κυβέλης, Ροζαλίας Νίκα, Νικόλαου Πλέσσα και οι συγγραφείς. Κείμενα: Το φιόρο του λεβάντε του Γρηγόριου Ξενόπουλου.
4. Η φυσιογνωμία της δραματουργίας της περιόδου και η υποδοχή της από τους θεατές, οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις από την ευρωπαϊκή συγγραφική παραγωγή αλλά και η αναζήτηση της εθνικής ταυτότητας μέσω μιας επανεξέτασης του παρελθόντος: Το κοινωνικό δράμα, το πατριωτικό δράμα . Κείμενο: Οι Αλυσίδες του Δημήτριου Ταγκόπουλου.
5. Το μουσικό θέατρο στην πρώτη εικοσαετία (η επιθεώρηση, η κωμωδία, η οπερέτα). Ίδρυση του ΣΕΗ, Εταιρεία Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων. Κείμενο: Οι φοιτηταί του Γρηγόριου Ξενόπουλου.
6. Ο Μεσοπόλεμος. Από τη ξεγνοιασιά του Θέλω να δω τον Πάπα στη Μικρασιατική Καταστροφή. Όχι σημαντικές μεταβολές στη δραματουργία. Εμφάνιση του Δημήτρη Μπόγρη κοντά στους παλαιούς συγγραφείς. Αλλαγές στο κύκλωμα της παράστασης: υποκριτική, σκηνοθεσία, κριτική, κοινό. Εποχή νέων σπουδαγμένων ηθοποιών, επιτεύγματα του ΣΕΗ: Ταμείο Συντάξεων, Ταμείο Εργασίας Ηθοποιών, περ. To Ελληνικό Θέατρον (1925-1938), Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου (1927)· Σωματείο Κριτικών (1928). Κείμενα: Το Φιντανάκι του Παντελή Χορν και Τ’ αρραβωνιάσματα του Δημήτρη Μπόγρη.
7. Πρωτοβουλίες σύστασης ενός σοβαρού θεάτρου (προσπάθειες Αιμίλιου Βεάκη, 1922, 1925 και θίασος των Νέων, 1924, Θέατρο Τέχνης Σπύρου Μελά, 1925, Ελευθέρα Σκηνή Μαρίκας Κοτοπούλη – Μήτσου Μυράτ – Σπύρου Μελά, 1929, Φώτος Πολίτης και Επαγγελματική Σχολή Θεάτρου, 1927-1929).
8. Η συμβολή των Δελφικών εορτών στη δημιουργία των Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Παραστάσεις Προμηθέα Δεσμώτη (1927) και Ικέτιδων (1930). Παραστάσεις της Εκάβης (1927), της Ηλέκτρας με Κοτοπούλη (1938).
9. Η άνθηση της οπερέτας. Δίπολο φτώχεια/ πλούτος. Χατζηαποστόλου και Σακελλαρίδης. Συνοικιακά θέατρα. Μάντρα του Αττίκ. Ανταγωνισμός με τον Κινηματογράφο. Τη δεύτερη δεκαετία του Μεσοπολέμου επανάκαμψη της επιθεώρησης. Επιθεωρησιακοί τύποι και στην κωμωδία. Κείμενο: Ο μπαμπάς εκπαιδεύεται του Σπύρου Μελά.
10. Η ίδρυση και λειτουργία του Εθνικού Θεάτρου . Κρατικές παρεμβάσεις τη δεύτερη δεκαετία του Μεσοπολέμου και δημιουργία νέων σκηνών: Άρμα Θέσπιδος, Λυρική Σκηνή Εθνικού Θεάτρου, Εθνική Λυρική Σκηνή. Νέο δραματολόγιο. Ιστορικό δράμα.
11. Ο καθοριστικός ρόλος του Καρόλου Κουν. Αναζήτηση ταυτότητας και ελληνικότητας στη θεατρική έκφραση.
12. Η εποχή της Κατοχής. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος και οι πολεμικές επιθεωρήσεις. Ο ρόλος της λογοκρισίας στη θεατρική πράξη. Οι εξελίξεις στη δραματουργία και στη σκηνική πράξη. Θέατρο Τέχνης (1942). Το θέατρο του βουνού. Προς την Απελευθέρωση. Κείμενα: Κωνσταντίνου και Ελένης του Γιώργου Σεβαστίκογλου, Φον Δημητράκης του Δημήτρη Ψαθά.

13.  Ανακεφαλαίωση μαθημάτων, επανάληψη βασικών σημείων του μαθήματος, τελικός απολογισμός εργασιών και συμπεράσματα. Συζήτηση πάνω στην ύλη

Ημερομηνία δημιουργίας

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2024