Μάθημα : Θεωρητική ηθική Ι (Αρετοκρατία – Κλασικός Ηδονισμός)

Περίληψη ενότητας

Στη φιλοσοφία του Αριστοτέλη, η αρετή και η ευδαιμονία συνδέονται άρρηκτα, καθώς η τελευταία αποτελεί τον ύψιστο σκοπό της ανθρώπινης ζωής. Σύμφωνα με το έργο του Ηθικά Νικομάχεια, η ευδαιμονία δεν είναι μια παροδική κατάσταση ευχαρίστησης, αλλά η ολοκληρωμένη και αυτάρκης ζωή που βασίζεται στην άσκηση της αρετής. Ο Αριστοτέλης διακρίνει τις αρετές σε ηθικές, που σχετίζονται με το συναίσθημα και τη συμπεριφορά (όπως η ανδρεία και η σωφροσύνη), και σε διανοητικές, που σχετίζονται με τη νόηση (όπως η φρόνηση και η σοφία). Η απόκτηση των αρετών επιτυγχάνεται μέσω της συνήθειας και της πρακτικής, οδηγώντας στην ορθή κρίση και στην ισορροπημένη ζωή. Έτσι, η ευδαιμονία επιτυγχάνεται όταν ο άνθρωπος ζει σύμφωνα με τον ορθό λόγο και την αρετή, αξιοποιώντας πλήρως τις δυνατότητές του ως έλλογο κοινωνικό ον.

Προτεινόμενα αναγνώσματα

• Alexander Thomas, "The Problem of Eudaimonia and Virtue."
• John Bowin, "Aristotle's Virtue Ethics."

Καταγραφή συνάντησης