Μάθημα : Ορθόδοξη Ανθρωπολογία και Νεωτερικότητα
Κωδικός : THEOL298
Μάθημα 3ο: Σύγχρονες περί ανθρώπου αντιλήψεις και το νόημα της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας
| Γρηγορίου Νύσσης, Περί κατασκευής του ανθρώπου | ||
| Σταύρου Γιαγκάζογλου, "Σύγχρονες περί ανθρώπου αντιλήψεις και το νόημα της ορθόδοξης ανθρωπολογίας σήμερα" ια την ορθόδοξη θεολογία το είναι του ανθρώπου δεν ορίζεται στατικά. Ο άνθρωπος δεν είναι απλώς βιολογική ή πνευματική ύπαρξη, αλλά ύπαρξη σε σχέση και πορεία. Η πληρότητα της ύπαρξής του δεν είναι η αυτοαναφορικότητά του αλλά η συνάντηση και η κοινωνία του με τον απολύτως Άλλον, με μιαν ύπαρξη ριζικά πέρα και έξω από τη δική του. Υπό το φως της χριστολογίας της Εκκλησίας αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να πραγματοποιήσει το άνοιγμα και την κοινωνία της ύπαρξης του με τον Τριαδικό Θεό, εν Χριστώ και διά του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή με μια ύπαρξη, η οποία είναι κοινωνία και ετερότητα κατ’ εξοχήν. Να γίνει κατά χάριν αυτό που δεν είναι εκ φύσεως. Να γίνει υιός του Θεού κατά σχέσιν, να αποκτήσει έναν νέο τρόπο υπάρξεως πέρα από τη φθορά και τον θάνατο. Το προπατορικό αμάρτημα και το πρόβλημα του κακού στην Ορθόδοξη Παράδοση δεν προσδιορίζονται από την έννοια του απόλυτου προορισμού, αλλά από την τραγική άσκηση της ελευθερίας του ανθρώπου. | ||
| Αρεντ, Η ανθρώπινη κατάσταση.pdf | ||
| ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΑΛΗΘΕΙΑ & ΖΩΗ.pdf | ||
| Σταύρου Γιαγκάζογλου, "Νεωτερικότητα και ιστορία" Το γεγονός της κατάρρευσης όλων των οραματικών διεξόδων της νεωτερικότητας στις μέρες μας θεωρήθηκε από πολλούς ως το τέλος των ιδεολογιών και των μεγάλων αφηγήσεων αλλά και το τέλος της ιστορίας. Η σημερινή κρίση του πολιτισμού θεωρείται ως αποτέλεσμα της αποτυχίας των κινημάτων υπέρβασης του καπιταλισμού. Η επικράτηση των αρχών του δυτικού πολιτικού φιλελευθερισμού και της οικονομίας της αγοράς σήμανε ένα είδος παγκοσμιοποίησης όχι μόνο της οικονομίας αλλά και της κοινωνικής ζωής και οργάνωσης. Η εποχή της μαζικής δημοκρατίας, με έκδηλα προβλήματα την εθνική και κοινωνική ανισότητα και κυρίως την οικολογική καταστροφή, εκφράζει, ωστόσο, μια γενική αβεβαιότητα και αστάθεια. Παρά την φαινομενική καταναλωτική ευφορία των μαζών και την παγκοσμιότητα του σύγχρονου πολιτισμού, ίσως ήδη εγκυμονούνται νέες και άδηλες πολιτισμικές και ιστορικές ανακατατάξεις. Και πράγματι, η περιφέρεια του δυτικού συστήματος αναζητεί τώρα είτε φονταμενταλιστικές λύσεις ή εναλλακτικά κινήματα σε μια μετανεωτερική κατεύθυνση. Ο Χριστιανισμός είναι η πίστη του ανθρώπου της νεωτερικότητας, δηλαδή, του ανθρώπου που ανακάλυψε ταυτόχρονα την ατομική ελευθερία και τον συνεχή και ευθύγραμμο χρόνο της ιστορίας. Ο ιστορικός άνθρωπος είναι αθεράπευτα ταυτισμένος με την ιστορία και την πρόοδο. Δεν μπορεί να επαναπαύεται στον παραδοσιακό ορίζοντα των αρχετύπων και της επανάληψης, αλλά δημιουργεί καινοτομίες τις οποίες και αξιοποιεί διαρκώς. |