Μάθημα : Εισαγωγή στη Θεολογία

Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος έζησε και έδρασε στον 20ό αιώνα, αιώνα της εκκλησιολογίας κατεξοχήν. Η συμβολή και το έργο του επικεντρώθηκε στην ανάδειξη των θεμελιωδών αρχών, κριτηρίων και προϋποθέσεων της ορθόδοξης εκκλησιολογίας και στην εργώδη προσπάθειά του για τη διαμόρφωση και υποστήριξη των υποδομών και του ποιμαντικού και ανθρωπιστικού έργου της Εκκλησίας της Ελλάδος σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες και συγκυρίες. Παράλληλα, σε μία εποχή που ο διαχριστιανικός διάλογος έκανε τα πρώτα σημαντικά βήματά του και ενώ η ορθόδοξη θεολογία επιχειρούσε να ανακτήσει την αυτοσυνειδησία και την πατερική παράδοσή της διαλεγόμενη με τη χριστιανική Δύση, ο Αμίλκας Αλιβιζάτος έθετε τα θεολογικά χαρακτηριστικά της Una Sancta. 

Ο Αμίλκας Αλιβιζάτος (1887-1969), καταγόμενος από την Κεφαλονιά, υπήρξε καθηγητής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ειδικευμένος στην Εκκλησιαστική Ιστορία, το Κανονικό Δίκαιο, την Ιστορία και την Θεωρία της Εκκλησιαστικής Διακονίας και της Κοινωνικής Πρόνοιας, ενώ παράλληλα διατέλεσε και κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής. Το 1962 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών ενώ το 1969 διετέλεσε και πρόεδρος της. Το πλούσιο συγγραφικό και οργανωτικό του έργο αφορά την ανόρθωση της Εκκλησίας στο ελληνικό κράτος, την αναθεώρηση και συμπλήρωση της εκκλησιαστικής νομοθεσίας στην Ελλάδα και την διατύπωση του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδας. Με τη δράση του (κυρίως με το Α΄ Διεθνές Συνέδριο Ορθοδόξου Θεολογίας, το 1936) βοήθησε στο να παρουσιαστεί η Ελληνική Εκκλησία σε ετερόδοξους. Υπήρξε επίσης ένας από τους Έλληνες πρωτοπόρους του Οικουμενικού Κινήματος με συμμετοχή στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, μαζί με τον επίσης θεολόγο Βασίλειο Ιωαννίδη.