Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Ο ζωγράφος στην Ανατολή, Νικόλαος Γύζης

Με αφορμή τη σχετική διάλεξη – συζήτηση στο πλαίσιο του μαθήματος «Ανθρωπιστικές Αξίες & Σύγχρονη Ιατρική» για τη σχέση γονέων και παιδιών, ενδιαφέρουσα θα ήταν ίσως η προσέγγιση του θέματος μέσω της ζωγραφικής. Παρατηρώντας έργα τέχνης γνωστών – και λιγότερο γνωστών – καλλιτεχνών συμπεραίνει κανείς ότι η ιδιαίτερη σχέση και αλληλεπίδραση των παιδιών με τους γονείς τους έχει απασχολήσει την τέχνη και έχει απεικονιστεί πολλάκις. Καθημερινές οικογενειακές

Με αφορμή τις «Λευκές Νύχτες» του Φ. Ντοστογιέφσκυ

Μου είπε να το διαβάσω σε μια νύχτα «είναι μικρό», «σύντομο», όπως το θέμα που αγγίζει. Δεν κρατάει πολύ, μόνο τόσο ώστε να σου καταφέρει ένα μόνιμο σημάδι. Το διάβασα λοιπόν- πώς θα μπορούσα να του χαλάσω εγώ χατίρι; Η ιστορία αρχίζει- και σαν το όνομα του συγγραφέα, σαν η αισθητή μελαγχολία της γραφής να σε προϊδεάζει πως το τέλος δεν θα είναι είναι χαρμόσυνο… Εδώ σφάλλεις. Τι πιο χαρμόσυνο από μια στιγμή απόλυτης ευτυχίας; Μια στιγμή… Αυτ

Στο πλαίσιο του μαθήματός μας «Ανθρωπιστικές Αξίες & Σύγχρονη Ιατρική», η επίσκεψή μας στο Μουσείο του Ιδρύματος Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή δεν αποτέλεσε μια απλή μουσειακή εμπειρία, αλλά μια άσκηση εστιασμένης θέασης· μια παιδαγωγική μετατόπιση από το βλέπω στο παρατηρώ και, τελικά, στο κατανοώ. (Στα φωτογραφικά κλικ, η τεταρτοετής φοιτήτρια Ιατρικής Σπυριδούλα Αυθίνου)

ΑΠΟ ΤΟΝ MONET ΣΤΟΝ WARHOL.mp4

Η περιοδική έκθεση «Από τον Μονέ στον Γουόρχολ: Τρεις γενιές, μια συλλογή, ένα ταξίδι στην

  Αγαπητέ αναγνώστη/αναγνώστρια, στη συγκεκριμένη ανάρτηση αρχικά σκεφτόμουν να ανεβάσω αυτούσια την εργασία που έγραψα στα πλαίσια του μαθήματος με τίτλο <<Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΠΟΙΩ>>,στην οποία γράφω για τους διάφορους τρόπους με τους οποίους όπως λέει και ο τίτλος της αφιερώνω αυτόν τον χρόνο.Αποφάσισα όμως τελικά να μην ανεβάσω την εργασία μου αυτούσια ,αλλά αντίθετα αποφάσισα να επικεντρωθώ σε ένα κομμάτι της ιδιαίτερα συναρπαστικό θα τουλμούσα να πω (για ΄μένα τουλάχιστον

Η πρόσφατη εκτός Σχολής δράση μας, στις 3.12.2025,  μας έφερε στη συναυλία « Τρεις Ποιητές Αγωνιστές της Ελευθερίας» που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπου η Λαϊκή Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης" με τέσερεις τραγουδιστές ερμήνευσαν τραγούδια του συνθέτη βασισμένα σε έργα τριών σημαντικών ποιητών: του Γιάννη Ρίτσου, του Τάσου Λειβαδίτη και του Μανόλη Αναγνωστάκη. Πολλά απ’ τα τραγούδια είχαν το άρωμα μιας περασμένης εποχής αγωνιστικού φρονήματος, οπότε αξίζει να αναλογιστούμε αν έχουν

«Μπελ-Ιλ, Εφέ Βροχής»_Μονέ, 1886.

Τά Πάθη τῆς Βροχῆς

Ἐν μέσῳ λογισμῶν καί παραλογισμῶν
ἄρχισε κι ἡ βροχή νά λιώνει τά μεσάνυχτα
μ' αὐτόν τόν νικημένο πάντα ἦχο
σί, σί, σί.

Ἦχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ἦχος κανονικός κανονικῆς βροχῆς.

Ὅμως ὁ παραλογισμός
ἄλλη γραφή κι ἄλλην ἀνάγνωση
μοῦ 'μαθε γιά τούς ἤχους.

Κι ὅλη τή νύχτα ἀκούω καί διαβάζω τή βροχή,
σίγμα πλάι σέ γιῶτα, γιῶτα κοντά στό σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία πού τσουγκρίζουν
καί μουρμουρμίζουν ἕνα ἐσύ, ἐσύ, ἐσύ.

Κάθε σταγόνα κι ἕνα ἐσύ,
ὅλη τ

Ren - Money Game Part 3 (Official Music Video).mp4

O Ren Gill, μέσα από το part 3 του έργου του "Money Game", σε μία πρώτη όψη, προσπαθεί να στηλιτεύσει τα ιδανικά με τα οποία η σύγχρονη οικονομία προσπαθεί να γαλουχήσει την κοινωνία. 

Αν τολμήσουμε, όμως, να μπούμε για λίγα λεπτά, ακούγοντας αυτό το κομμάτι, στην θέση του αντιήρωα Jimmy, τότε θα καταλήξουμε ίσως σε μία απρόσμενη συνειδητοποίηση: η ιστορία του Jimmy αντιπροσωπεύει το υποτιθέμενο success story που έχει επιβληθεί στον καθένα

Εχθές είχαμε τη χαρά να πραγματοποιήσουμε το εργαστήριο Ενσυνείδητης Φωτογραφίας, στο τελευταίο δια ζώσης μάθημα του κύκλου μας. Ήταν μια συνάντηση διαφορετική, ήρεμη, βαθιά ανθρώπινη, μια άσκηση στο να σταματάμε, να βλέπουμε και να νιώθουμε.

Θέλω να εκφράσω από καρδιάς ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλες και όλους εσάς που συμμετείχατε  και σταθήκατε για λίγο μέσα στη μέρα σας, κοιτάξατε τον κόσμο με μια πιο ευγενική, πιο προσεκτική ματιά και μοιραστήκατε μαζί μας τις φωτογραφίες και τα κείμενά σας.

Μοιάζει, η πορεία ανάμεσα στους ανθρώπους,

σαν μία βόλτα σ’ ένα λιβάδι με καθρέφτες.

Οι καθρέφτες  αυτοί δεν είναι ίσιοι,

είναι στρεβλοί, και αλλοιώνουν το είδωλο.

Κάποιες φορές, θέλω να φύγω από το λιβάδι αυτό, είναι στενάχωρα εκεί.

Άλλες πάλι, τα βάζω με τους καθρέφτες γύρω μου,

τους κατηγορώ για την στρέβλωση τους.

Μερικές φορές, θέλω να δω πίσω από τους καθρέφτες,

τι βρίσκεται εκεί;

Μα μοιάζει, τις πιο πολλές φορές, και εγώ, καθρέφτης στρεβλός, 

να κάθομαι στην μέση του λιβαδιού, αλλοιώνοντ