Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Σε πρόσφατη άσκησή μας, μιλήσαμε για τις υψίφωνες "Ντίβες της Τέχνης" κι εκείνες "της Φωνής". Ας δούμε αν μπορούμε να τις ξεχωρίσουμε, απολαμβάνοντας την έξοχη απόδοσή τους στην ίδια άρια. Και για να μην ξεχνούμε την ιταλική όπερα, επέλεξα την άρια της Λεονώρας "Mε του έρωτα τα ρόδινα φτερά - D' amor sull' ali rosee" από την 4η Πράξη της όπερας του Τζ. Βέρντι " Ο τροβαδούρος - Il trovatore".

LEONORA

Vanne... lasciami,
né timor di me ti prenda.
Salvarlo io potrò, forse.
Timor di me?... Sicura,
presta è la mia difesa.
In quest'oscura notte ravvolta,
presso a te son io, e tu nol sai!
Gemente aura, che intorno spiri,
deh, pietosa gli arreca i miei sospiri.

D'amor sull'ali rosee
vanne, sospir dolente;
del prigioniero misero
conforta l'egra mente.
Com'aura di speranza
aleggia in quella stanza;
lo desta alle memorie,
ai sogni, ai sogni dell'amor.
Ma, deh! non dirgli improvvido
le pene, le pene del mio cor!

ΛΕΟΝΩΡΑ

Πήγαινε... άσε με,

μην έχεις φόβο για μένα.

Ίσως μπορέσω να τον σώσω.

Φοβάσαι για μένα;... Σίγουρη κι

έτοιμη προστασία έχω.

Σ’ αυτήν τη σκοτεινή νύχτα, με σάβανο

είμαι κοντά σου κι εσύ δεν το ξέρεις!

Αύρα που στενάζεις και φυσάς εδώ,

ευσπλαχνικά πάρε και πήγαινέ του τους δικούς μου στεναγμούς.

Με του έρωτα τα ρόδινα φτερά

πήγαινε τη λύπη και τους στεναγμούς μου,

του δύσμοιρου κρατούμενου

τον φτωχό νου να παρηγορήσουν.

Σαν μια αύρα ελπίδας

μπες στο κελί του

και ξύπνησέ του αναμνήσεις

κι όνειρα, τα όνειρα του έρωτα.

Όμως, προς Θεού, μη, μην του πεις απότομα

τους πόνους, τους πόνους της καρδιάς μου!

Η όπερα "Ο τροβαδούρος - Il trovatore" σε τέσσερις πράξεις του Τζουζέπε Βέρντι σε λιμπρέτο του Σαλβατόρε Καμαράνο είναι βασισμένη σε ένα ομώνυμο ισπανικό θεατρικό δράμα του Αντόνιο Γκαρσία Γκουτιέρεζ [El trovador].Η πρώτη παρουσίαση της όπερας έγινε στις 19 Ιανουαρίου του 1853 στο θέατρο "Απόλλων" στην Ρώμη. Θεωρείται μια από τις δραματικότερες και δημοφιλέστερες όπερες του Βέρντι. Σε αυτήν αναδεικνύεται  και υπερτονίζεται το τραγούδι ως κυρίαρχο δραματουργικό στοιχείο. Η μελωδική πολυποικιλότητα και το διαρκές μουσικό σφρίγος που αναδεικνύεται στην όπερα αυτή καθιερώνουν τον Βέρντι ως έναν ανώτερο και ευρηματικό μελωδό. Η απαιτητική μορφολογία του έργου σχηματίζεται επίσης μέσα από την αγωνιώδη προσπάθεια ανάδειξης της φωνής ως κεντρικό στοιχείο προσδιορισμού της ύπαρξης. Προβάλλει τις εντάσεις του δράματος στα διαφορετικά στιγμιότυπα, συνδέοντας  πολλαπλές νοηματοδοτήσεις.

Φτάνουν όμως τα λόγια. Απολαμβάνουμε την Κροάτισσα υψίφωνο Ζίνκα Μίλανοβ από επίσημη ηχογράφηση της όπερας το 1952.

Tώρα, σειρά της Μαρίας Κάλλας από συναυλία του 1958 στο Παρίσι.

Και αντίστοιχες φωτογραφίες των δύο σοπράνο στον ρόλο της Λεονώρας από τον "Τροβατόρε".

Σικάγο, 1955.

Εδώ δεν έχουν κανένα νόημα οι συγκρίσεις από τους φανατικούς "οπαδούς" της κάθε ντίβας. Η Τέχνη δεν μας χωρίζει, αλλά μας ενώνει.

Kαι μια εικαστική συχέτιση με τη λιθογραφία του 1984 " Ο τροβαδούρος" του Σάντρο Κία. Ο Σ. Κία είναι Ιταλός ζωγράφος και γλύπτης που υπήρξε βασικό μέλος του ιταλικού κινήματος "Transavanguardia". Αυτή ήταν μια κίνηση για την αναβίωση της ζωγραφικής και την επανεισαγωγή του συναισθήματος στην τέχνη. Ο Κία είναι περισσότερο γνωστός για τη χρήση του νεο-εξπρεσιονισμού στους πίνακες και τα γλυπτά του. Συνήθως πιάνει τα θέματά του στην κίνηση και χρησιμοποιεί έντονες γραμμές και χρώματα στη δουλειά του. Η πρόθεσή του είναι να μεταφέρει μια αίσθηση δράματος και συναισθήματος με τη χρήση μιας ζωντανής παλέτας και ενεργητικών πινελιών.