Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Καθώς βλέπουμε τους μήνες, τις εποχές και τα χρόνια να περνούν σαν επάλληλοι κύκλοι,

ας έχουμε και το 2025 υγεία, δοτικότητα, ευεξία.

Να τι συνοδεύει τις ευχές μου:

Ο Καμίγ Πισαρό (Camille Pissarro, 1830-1903) συνέβαλε σημαντικά στην ιμπρεσιονιστική ζωγραφική τοπίου για τουλάχιστον δύο λόγους. Πρώτον, γιατί έδωσε σημαντικές συμβουλές και ενθάρρυνση σε νεότερους ζωγράφους, συμπεριλαμβανομένων των Γκογκέν (1848-1903) και Σεζάν (1839-1906). Δεύτερον, επειδή - μαζί με τον Κλοντ Μονέ (1840-1926) και τον Άλφρεντ Σίσλεϊ (1839-99) - ο Πισαρό σχημάτισε μια τριάδα ιμπρεσιονιστών ζωγράφων που ήταν αφοσιωμένοι στην πρακτική της ζωγραφικής σε εξωτερικούς χώρους, στον αέρα δηλ., που ήταν το χαρακτηριστικό γνώρισμα του γνήσιου ιμπρεσιονισμού. Δυστυχώς, προς το τέλος της ζωής του, μια ενόχληση στα μάτια του τον υποχρέωσε να αποσυρθεί σε εσωτερικούς χώρους και να ζωγραφίζει όψεις πίσω από παράθυρα, μια τεχνική που αποτυπώνεται στην εξαιρετικά δημοφιλή σειρά απόψεων της Λεωφόρου της Μονμάρτης (1897-8), την οποία ζωγράφιζε κατά τη διάρκεια της ημέρας και τη νύχτα, από το παράθυρο του ξενοδοχείου του, σε μια μεγάλη ποικιλία καιρικών συνθηκών. Συγκεκριμένα, στις 10 Φεβρουαρίου 1897, ο Πισαρό έκλεισε ένα δωμάτιο στον επάνω όροφο του Μεγάλου Ξενοδοχείου της Ρωσίας (Grand Hotel de Russie), στην οδό Ντρουό 1 στο Παρίσι, όπου τις επόμενες οκτώ εβδομάδες ολοκλήρωσε δεκατέσσερις όψεις της Λεωφόρου της Μονμάρτης, όπως φαίνονταν από το παράθυρο του ξενοδοχείου του, έξι από τις οποίες διάλεξα να κοσμήσουν και αυτήν την Πρωτοχρονιά μας.

Σύμφωνα με τη δια βίου ενασχόλησή του με την καταγραφή των επιδράσεων του φωτός και του χρώματος, ο Pissarro παραμένει λιγότερο απασχολημένος με το θέμα της τοπογραφίας παρά με την αποτύπωση των διαρκώς μεταβαλλόμενων επιδράσεων του φωτός και του καιρού από τον χειμώνα έως τις αρχές της άνοιξης.

Ιδού οι επιλεγμένοι πίνακες, κατά σειρά:

1. Η λεωφόρος της Μονμάρτης (πρωί, συννεφιασμένος καιρός) (1897)
   Εθνική Πινακοθήκη της Βικτώριας.
   
   Παλέτα χρωμάτων: Καφέ, κόκκινο, οξύ πράσινο, ασημί ουρανός.
   Αυτό το κρύο πρωινό, ο μεγάλος δρόμος είναι γεμάτος με πολύχρωμα οχήματα με άλογα με φορτία εμπορευμάτων. Το καθαρό φως παρέχει εξαιρετική ορατότητα, σε ικανή απόσταση.

2. Η λεωφόρος της Μονμάρτης (χειμωνιάτικο πρωί) (1897)
   Μητροπολιτικό Μουσείο, Νέα Υόρκη.
   
   Παλέτα χρωμάτων: Ροζ, καφέ, κόκκινα, χρυσά για τις ξύλινες ζάντες των αμαξών.
   Καλή γενικά ορατότητα κι εδώ, με έναν υπαινιγμό ομίχλης στον αέρα, ίσως από τις καύσεις ξύλων στα κτήρια. Ένας υπέροχος συνδυασμός κίνησης στον δρόμο: ταξί της εποχής, εμπορικά οχήματα και κάρα με άλογα και πολλά άλλα. Σε όλον τον πίνακα κυριαρχεί η ψηλή αρχιτεκτονική με θέα στο πολυσύχναστο οδόστρωμα και τα πεζοδρόμια των πεζών με τα μαύρα καπέλα.

3. Η λεωφόρος της Μονμάρτης στο Παρίσι (1897)
   Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη.
   
   Παλέτα χρωμάτων: Ροζ, κόκκινο, ανοιχτό καφέ, μπλε-γκρι.
   Λουσμένος σε ροδαλό φως, πιθανότατα νωρίς το απόγευμα, ο φαρδύς δρόμος είναι φορτωμένος τόσο με σειρές από μεγάλες άμαξες με άλογα, όσο και με μικρότερες, πιο γρήγορες. 

4. Η λεωφόρος της Μονμάρτης τη νύχτα (1897)
   Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο.
   
   Παλέτα χρωμάτων: Μπλε, χρυσό, μερικά κόκκινα και κίτρινα.
   Ένα απόλυτο αριστούργημα νυχτερινού ιμπρεσιονισμού και η μοναδική νυχτερινή σκηνή της Λεωφόρου της Μονμάρτης, στην εν λόγω σειρά πινάκων. Αποτυπώνει τέλεια τον βρεγμένο δρόμο και τον υγρό φωτισμό των λαμπτήρων του δρόμου, των βιτρινών των καταστημάτων και ενός περιπτέρου εφημερίδων.

5. Η λεωφόρος της Μονμάρτης τη «Λιπαρή Τρίτη - Mardi Gras» (1897)
   Μουσείο Armand Hammer, Λος Άντζελες.
   
   Παλέτα χρωμάτων: γκριζοπράσινο, γαλαζοπράσινο, σκούρο καφέ, κόκκινο, ροζ.
   Το πεζοδρόμιο ξεχειλίζει από πλήθη θεατών που παρακολουθούν την τεράστια πομπή της «Λιπαρής Τρίτης», ανάλογης της δικής μας Τσικνοπέμπτης, στο πλαίσιο του παριζιάνικου καρναβαλιού. Τα ίχνη φυλλώματος που έχουν εμφανιστεί στα δέντρα και τα ψηλά κτήρια συνοδεύουν τον άστατο καιρό της Αποκριάς.

6. Η λεωφόρος της Μονμάρτης ένα ανοιξιάτικο απομεσήμερο (1897)
   Ιδιωτική Συλλογή
   
   Παλέτα χρωμάτων: Μπεζ, γκρι, λίγο καφέ, πράσινο-λάιμ για τα δέντρα.
   Μια ζεστή ανοιξιάτικη μέρα βλέπει τα δέντρα με αρκετό πια, νέο πράσινο φύλλωμα που αφήνει σκιές στον δρόμο, σαν πιτσιλιές. Η βόρεια πλευρά της λεωφόρου είναι λουσμένη με μια, ακόμα αδύναμη λιακάδα, ενώ η αντίθετη πλευρά είναι σκιασμένη.