Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility

Μάθημα : ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

Κωδικός : MED2135

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ & ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

500800  -  Α. Χ. Λάζαρης, Καθηγητής Παθολογικής Ανατομικής - Κ. Καλαχάνης, Δρ Φιλοσοφίας - Μ. Γιάνναρη, M.Ed.

Ιστολόγιο

Αναπάντεχο.

Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025 - 3:41 μ.μ.

- από τον χρήστη
Κουνδουράκης Δημήτριος


'' Ίσως η ύπαρξη να μοιάζει με το νερό,
όπου τίποτα δεν είναι νέο και τίποτα δεν είν’ παλιό.''

 

Τούτη η στάλα βροχής,


κύλησε στο χώμα, 

βυθίστηκε σε υπονόμους,
διυλίστηκε από κάποιο νεφρό, 

χάθηκε στη θάλασσα,
ανυψώθηκε στους ουρανούς, 

στριμώχτηκε στα σύννεφα,

και σαν καινούργια, 

 

σε βρήκε στο μέτωπο, ένα πρωινό.

 

Τίτλος του παραπάνω: Αναπάντεχο.

(Το ποίημα ανήκει στον Χρήστη της Ανάρτησης)
Αξιολόγησέ το 6  Αξιολόγησέ το 0

Σχόλια (4)

Χρήστης:Γιάνναρη Μαρία
- από τον χρήστη

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2025 - 10:01 π.μ.

Μια ελεγεία στην αέναη μετουσίωση, ένα φιλί στο μέτωπο της ψυχής που ξυπνά κάθε πρωί ανανεωμένη.
Χρήστης:ΑΡΓΥΡΟΥ ΑΝΑΤΟΛΗ
- από τον χρήστη

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025 - 8:59 π.μ.

Στην αναμονή αυτού που μας ταιριάζει, η ύπαρξη μοιάζει με τον κύκλο του νερού∙ τίποτα δεν χάνεται, αλλάζει μορφές και επιστρέφει αναπάντεχα. Μήπως τελικά η ζωή είναι μια αέναη ροή που μας οδηγεί πάντα εκεί όπου ανήκουμε;
Χρήστης:Λάζαρης Ανδρέας
- από τον χρήστη

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025 - 9:02 π.μ.

Με φθινοπωρινό λυρισμό σού απαντώ, Δημήτρη. "Κάθε βροχή και μια μουσική / έτσι όπως κλείνει ο κύκλος του νερού / κι η μοναξιά μου μέσα του ανθίζει". ( 1ος σύνδεσμος https://tinyurl.com/mr3nxuzh & 2ος σύνδεσμος https://tinyurl.com/2r8uak5d )
Χρήστης:Κουνδουράκης Δημήτριος
- από τον χρήστη

Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου 2025 - 9:56 π.μ.

Αααα... ευχαριστώ τόσο για τα μηνύματα σας. Ξέρετε, όταν γράφεις κάτι, σου γίνεται κάπως βάρος. Μοιάζει να θέλεις ν' απαλλαγείς από αυτό και να θέλει και αυτό να απαλλαγεί από εσένα. Ίσως επειδή, στην πραγματικότητα, ό,τι γράφεται, δεν ανήκει σε κανέναν.